Verbum

акамадацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да акамадацыі.

акамада́цыя, ‑і, ж.

Спец. Прыстасаванне да чаго‑н. Акамадацыя органаў мовы. Акамадацыя гукаў (у мове).

•••

Акамадацыя вока — здольнасць вока прыстасоўвацца да разгляду прадметаў на розных адлегласцях.

[Лац. accomodatio.]

акамадзі́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

Спец.

1. Прыстасавацца (прыстасоўвацца).

2. толькі незак. Зал. да акамадзіраваць.

акамадзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Прыстасаваць (прыстасоўваць).

акампанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

Тое, што і акампаніраваць.

акампанеме́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Музычнае суправаджэнне спеваў, дэкламацыі або ігры на інструменце. // перан. З’явы, падзеі, якія суправаджаюць што‑н., ствараюць гукавы фон чаму‑н. Паліцыянты .. балявалі, спявалі і танцавалі пад акампанемент жудасных стогнаў ахвяры. Бядуля.

[Фр. accompagnement.]

акампані́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акампаніраваць.

акампані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Суправаджаць спевы, дэкламацыю або ігру музычнага інструмента акампанементам. Акампаніраваць хору на баяне.

акампанія́тар, ‑а, м.

Той, хто акампаніруе.

акампанія́тарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да акампаніятар.