Verbum

аку́ць, акую, акуеш, акуе; акуём, акуяце; зак., каго-што.

Тое, што і акаваць.

аку́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад акучыць.

2. у знач. прым. Абгорнуты, абсыпаны зямлёю пры дапамозе акучніка. Акучаная бульба.

аку́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акучваць.

аку́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да акучваць.

аку́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акучыць.

аку́чнік, ‑а, м.

Плуг з дзвюма паліцамі для акучвання бульбы ці агародных раслін; абганялка.

аку́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; заг. акуч; зак., што.

Узрыхліўшы глебу, абгарнуць ёю сцяблы раслін каля нізу. Акучыць бульбу.

акушэ́р, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па акушэрству.

[Фр. accoucheur.]

акушэ́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жанчына з сярэдняй медыцынскай адукацыяй, якая мае права самастойна аказваць дапамогу пры родах.

акушэ́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае. дачыненне да акушэрства, акушэра. Акушэрскія курсы. Акушэрская практыка.