Verbum

рэканстру́кцыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рэканструяваць.

рэканструява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рэканструяваць.

рэканструява́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад рэканструяваць.

рэканструява́цца, ‑руюецца; зак. і незак.

1. Перабудавацца (перабудоўвацца), скласціся (складацца) па-новаму.

2. толькі незак. Зал. да рэканструяваць.

рэканструява́ць, ‑руюю, ‑руюеш, ‑руюе; зак. і незак., што.

1. Перабудаваць (перабудоўваць) што‑н., каб палепшыць, удасканаліць. Рэканструяваць абсталяванне цэха.

2. Аднавіць (аднаўляць) што‑н. па апісаннях ці астатках, якія захаваліся. Рэканструяваць тэкст старажытнага рукапісу. Рэканструяваць помнік.

[Ад лац. re — зноў і construere — будаваць.]

рэкапітуля́цыя, ‑і, ж.

У біялогіі — паўтарэнне арганізмамі ў працэсе іх індывідуальнага развіцця прымет, якія былі ўласцівы іх далёкім продкам, але паступова зніклі ў дарослых форм.

[Лац. recapitulation — паўтарэнне.]

рэкардсме́н, ‑а, м.

1. Спартсмен, які ўстанавіў рэкорд. Яшчэ нядаўна майстар спорту Гальдштэйн выступаў у лёгкай вазе і з’яўляўся чэмпіёнам і рэкардсменам. «Маладосць».

2. Разм. Чалавек, які дасягнуў найбольшых поспехаў у вытворчай працы.

рэкардсме́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да рэкардсмен.

рэкардсме́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэкардсмена, рэкардсменства.

рэкардсме́нства, ‑а, н.

Празмернае імкненне да рэкордаў; захапленне рэкордамі. Другі конкурс шмат новага даў у параўнанні з першым. Калі ў першым былі адзнакі пэўнага рэкардсменства, дык у другім разгарнулася барацьба за якасць работы, за агульны рост усяго калектыву паравознікаў. Шынклер.