Verbum

сублімава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак.

Спец.

1. што. Зрабіць (рабіць) сублімацыю.

2. Прайсці (праходзіць) сублімацыю.

субліма́т, ‑у, М ‑маце, м.

1. У хіміі — прадукт сублімацыі.

2. толькі мн. (субліма́ты, ‑аў). У геалогіі — мінеральныя ўтварэнні, якія адкладаюцца на месцы выхаду вулканічных газаў.

[Ад лац. sublimatus — высока падняты.]

сублімацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сублімацыі, прызначаны для яе; які ажыццяўляецца метадам сублімацыі. Сублімацыйны апарат.

субліма́цыя, ‑і, ж.

1. У хіміі — пераход рэчыва пры награванні з цвёрдага стану непасрэдна ў газападобны, мінаючы вадкі.

2. У метэаралогіі — пераход вадзяной пары ў атмасферы непасрэдна ў цвёрды стан, мінаючы вадкую фазу.

[Ад лац. sublimare — высока паднімаць.]

субмары́на, ‑ы, ж.

Уст. Падводная лодка.

[Ад лац. sub — пад і marina — марская.]

субо́та, ‑ы, ДМ ‑боце, ж.

Шосты дзень тыдня, які папярэднічае нядзелі.

субо́тні, ‑яя, ‑яе.

Які мае адносіны да суботы, які адбываецца ў суботу. Суботні вечар.

субо́тнік, ‑а, м.

1. Добраахвотна і бясплатнае калектыўнае выкананне якой‑н. грамадска-карыснай працы ў нерабочы час. Маладыя рабочыя льнозавода дружна выходзілі пасля работы на суботнікі. «Звязда».

2. Сектант, які належыць да секты, што святкуе суботу замест нядзелі.

•••

Камуністычны суботнік — бясплатная работа на карысць грамадства ў нерабочы час, як праяўленне камуністычных адносін да працы.

субпадра́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Дагавор з пэўнай арганізацыяй на частковае выкананне якіх‑н. работ як частка больш агульнага дагавору.

субпадра́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які працуе па субпадраду. Субпадрадныя арганізацыі.