рэцэпту́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэцэптуры, да рэцэпта. Рэцэптурная кніга.
рэцэ́пцыя, ‑і, ж.
1. Кніжн. Запазычанне і прыстасаванне грамадствам сацыялагічных і культурных форм, якія ўзніклі ў іншай краіне ці ў іншую эпоху. Рэцэпцыя рымскага права ў краінах Заходняй Еўропы.
2. Спец. Успрыманне і ператварэнне механічных, тэрмічных, электрамагнітных, хімічных і інш. раздражняльнікаў у нервовыя сігналы.
[Ад лац. receptio — прыняцце.]
рэцэсі́ўнасць, ‑і, ж.
Спец. Адсутнасць праяўлення якой‑н. прыкметы бацькоўскіх арганізмаў у гібрыдным патомстве.
[Ад лац. recessus — выдаленне.]
рэцэсі́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэцэсіўнасці. Рэцэсіўныя адзнакі ў арганізме.