Verbum

рэкардсме́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да рэкардсмен.

рэкардсме́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэкардсмена, рэкардсменства.

рэкардсме́нства, ‑а, н.

Празмернае імкненне да рэкордаў; захапленне рэкордамі. Другі конкурс шмат новага даў у параўнанні з першым. Калі ў першым былі адзнакі пэўнага рэкардсменства, дык у другім разгарнулася барацьба за якасць работы, за агульны рост усяго калектыву паравознікаў. Шынклер.

рэкарды́зм, ‑у, м.

У спорце: празмернае імкненне да рэкордаў, выкліканае нездаровай канкурэнцыяй; захапленне рэкордамі, пагоня за рэкордамі.

рэкарды́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Тое, што і рэкардсмен (у 1 знач.). Спартсмен-рэкардыст.

2. Той, хто захапляецца рэкордамі, рэкардызмам.

3. Свойская жывёла, якая вызначаецца рэкорднымі паказчыкамі ў якіх‑н. адносінах.

рэкарды́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да рэкардыст.

рэкарды́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэкардыста, рэкардызму. Рэкардысцкія захапленні.

рэкаста́ў, ‑ставу, м.

Час замярзання рэк. // Першы нямоцны лёд на рацэ. Рэкастаў на Свіслачы.

рэ́квіем, ‑а, м.

1. Памінальнае каталіцкае набажэнства.

2. Музычны твор жалобнага характару. Рэквіем Моцарта.

[Ад першага слова лацінскага тэксту рэквіема: requiem aeternam dona eis — вечны спакой дай ім.]

рэквізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад рэквізаваць.