рэгістрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.
1. Запісваць у кнігу, у спіс, у рэгістр; браць на ўлік. Рэгістраваць карэспандэнцыю. Рэгістраваць дэлегатаў з’езда. □ — Трэба нам завесці свой касавы журнал, рэгістраваць у ім дакументы, каб каса нечым правяралася. Скрыган.
2. Афармляць юрыдычна з мэтай уліку або надання чаму‑н. законнай сілы. Рэгістраваць нараджэнне. Рэгістраваць шлюб. // Запісваць, адзначаць якую‑н. з’яву, факт. Рэгістраваць змены надвор’я. □ [Захараў:] — Ваша газета, якая цяпер толькі рэгіструе факты і рэдка калі выступае ініцыятарам якога-небудзь каштоўнага мерапрыемства, стала б сапраўдным вашым баявым памочнікам. Сіўцоў.
рэгі́стравы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэгістра.
•••
Рэгістравая тона гл. тона.
рэгістра́тар, ‑а, м.
1. Службовая асоба ва ўстанове, якая праводзіць рэгістрацыю каго‑, чаго‑н. «Кінь, дачушка, — кажа [маці], — галаву скруціш. Лепш ідзі да нас у бальніцу за рэгістратара». Грахоўскі. // Той, хто рэгіструе каго‑н., адзначае яўку каго‑н. Адзначыцца ў рэгістратара.
2. перан. Той, хто адзначае, канстатуе бягучыя з’явы, падзеі. Наш друк, радыё і тэлебачанне не павінны быць толькі рэгістратарамі новых станоўчых з’яў жыцця. «Звязда».
•••
Калежскі рэгістратар — першы, ніжэйшы цывільны чын у дарэвалюцыйнай Расіі.
рэгістра́тарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Жан. да рэгістратар.
рэгістра́тарскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэгістратара, належыць яму.
рэгістрату́ра, ‑ы, ж.
Аддзел ва ўстанове, дзе праводзіцца рэгістрацыя каго‑, чаго‑н. [Дзяўчына] працавала ў бальніцы ў рэгістратуры, запісвала на прыём да дактароў хворых. Ермаловіч.
рэгістрацы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць, прызначаецца для рэгістрацыі. Рэгістрацыйная кніга.
рэгістра́цыя, ‑і, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. рэгістраваць.
рэгіяна́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пэўнага рэгіёна. Рэгіянальны слоўнік. Рэгіянальная нарада. Рэгіянальнае пагадненне дзяржаў.
[Ад лац. regionalis — абласны.]
рэгіяна́рны, ‑ая, ‑ае.
У медыцыне — мясцовы, не агульны. Рэгіянарны кровазварот.