Verbum

перыпатэты́зм, ‑у, м.

Філасофскае вучэнне, заснаванае Арыстоцелем у Афінах, характэрнае тым, што філасофскія заняткі яго заснавальнікам праводзіліся ў час прагулак.

[Ад грэч. peripatéō — прагульваюся.]

перыпатэ́тык, ‑а, м.

Паслядоўнік перыпатэтызму.

перыпатэты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перыпатэтыка, перыпатэтыкаў. Перыпатэтычная школа.

перыпеты́і, ‑ый; адз. перыпетыя, ‑і, ж.

Рэзкія нечаканыя перамены, павароты ў чыім‑н. жыцці. Перыпетыі лёсу. // Пра вельмі складаны ход якіх‑н. падзей. Перыпетыі аператыўнай барацьбы. Сюжэтныя перыпетыі. □ Цяжкі.. канец жыццёвага шляху Вяля. Разброд у мужыцкім войску, згода пераможцаў з бітыя князем, нарэшце гордая самаізаляцыя важака — дзіўныя перыпетыі... У. Калеснік.

[Ад грэч. peripéteia.]

перыскапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перыскопа. // Пабудаваны па прынцыпу перыскопа. Перыскапічная антэна.

перыско́п, ‑а, м.

Аптычны прыбор для назірання за чым‑н. з закрытага месца. Падводнай лодкі перыскоп На ўсходзе з-пад хваляў вынырнуў і знік назад. Аўрамчык.

[Ад грэч. periskopéō — гляджу вакол.]

перыско́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перыскопа, прызначаны для яго. Перыскопны цэх завода. Перыскопнае люстра.

перыстакры́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жук сямейства перыстакрылых з вельмі вузкімі махрыстымі па краях крыльцамі.

перыстакры́лы, ‑ая, ‑ае.

1. З перыстымі крыламі. Перыстакрылыя насякомыя.

2. у знач. наз. перыстакры́лыя, ‑ых. Сямейства жукоў, якія маюць па краях крылаў доўгія тонкія валаскі, што нагадваюць пер’е.

перысталі́сты, ‑ая, ‑ае.

З перыстым лісцем. Перысталістыя расліны.