перыпатэты́зм, ‑у,
Філасофскае вучэнне, заснаванае Арыстоцелем у Афінах, характэрнае тым, што філасофскія заняткі яго заснавальнікам праводзіліся ў час прагулак.
[Ад грэч. peripatéō — прагульваюся.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)