Verbum

сепараты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сепаратыўнага. Сепаратыўнасць пагаднення.

сепараты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які адзначаецца сепаратызмам, прасякнуты ім. Сепаратыўны настрой. Сепаратыўныя імкненні.

сепарацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сепарацыі, прызначаны для сепарацыі. Сепарацыйны цэх.

сепара́цыя, ‑і, ж.

1. Аддзяленне аднаго рэчыва ад другога, выдзяленне аднаго рэчыва з саставу другога. Сепарацыя малака.

2. Аддзяленне, адасабленне ад якой‑н. дзяржавы часткі яе тэрыторыі. Палітычная сепарацыя.

[Ад лац. separatio — аддзяленне.]

сепары́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сепарыраваць.

сепары́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сепарыраваць.

сепары́равацца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак. і незак.

1. Разм. Аддзяліцца (аддзяляцца), адасобіцца (адасабляцца).

2. толькі незак. Зал. да сепарыраваць.

сепары́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Аддзяліць (аддзяляць) адно рэчыва ад другога, выдзеліць (выдзяляць) адно рэчыва з саставу другога пры дапамозе сепаратара. Сепарыраваць малако.

[Ад лац. separare — аддзяляць.]

се́пія, ‑і, ж.

1. Галаваногі малюск, у целе якога выпрацоўваецца карычневае фарбавальнае рэчыва.

2. Натуральная карычневая фарба з гэтага рэчыва або сінтэтычная. Маляваць сепіяй.

3. Малюнак, выкананы такой фарбай. // Фатаграфія карычневага тону.

[Ад грэч. sēpía.]

се́псіс, ‑у, м.

Цяжкае інфекцыйнае захворванне, якое выклікаецца гніласнымі і гнаяроднымі мікробамі і іх таксінамі.

[Ад грэч. sēpsis — гніенне.]