збру́евы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да збруі, прадметаў вупражы.
збру́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да збруі, прызначаны для захавання збруі. Збруйны склад.
збру́я, ‑і, ж.
Прадметы і прыналежнасць для запрагання або сядлання коней і другіх цяглавых жывёл; вупраж. Мікалай Буткавец — вядомы ў акрузе майстар па рамонту збруі — суткамі не разгінацся над хамутамі і набадрамі. Курто. Брыгадзір назіраў збоку. Калі коні былі запрэжаны, ён праверыў, Ці добра ляжыць збруя. Якімовіч.
збрыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. збрываць — збрыць.
збрыва́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да збрываць.
збрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да збрыць.
збры́дзець, ‑ее; пр. збрыдзеў, ‑дзела; зак.
Разм. Апрыкраць, апастылець. — Глядзець ні на што не магу, усё так збрыдзела. Чарнышэвіч.
збры́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.
Разм. Зрабіцца брыдкім, агідным.
збры́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.
Разм. Зрабіць брыдкім, агідным. Збрыдзіць твар грымам.
збры́днуць, ‑не; пр. збрыднуў, ‑дла; зак.
Разм. Тое, што і збрыдзець. Палаяўшыся з паўгадзіны каля студні, .. [Аўдоля і Акуля] разышліся: адна пайшла ў адзін канец вуліцы, другая — у другі, бо ім збрыдла лаяцца, і гэта не давала жаданых вынікаў. Колас.