Verbum

збрадзі́цца, збродзіцца; зак.

Прайсці працэс браджэння. Піва збродзіцца да вечара.

збрадзі́ць, збраджу, збродзіш, збродзіць; зак., што.

Падвергнуць што‑н. браджэнню.

збракава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

Знайшоўшы брак, загану, прызнаць непрыгодным. Мяне гэты доктар-дзівак на першым жа медыцынскім аглядзе збракаваў за маю дэфектную, сагнутую ў локці руку. Гарэцкі.

збра́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Зак. да братацца.

збраха́цца, збрашуся, збрашашся, збрэшацца; зак.

Разм. Зраўняцца з кім‑н. у брахні. Каб з сямі вёсак сабак пазганяў, то з ім не збрэшуцца. З нар.

збраха́ць, збрашу, збрэшаш, збрэша; зак., што і без дап.

Разм. Схлусіць. Не даць збрахаць. □ Дачцы [Каетан] збрахаў, што люстэрка некалі яму падаравалі ў маёнтку. Броўка. // Сказаць, выдумаць што‑н. несур’ёзнае, пустое, смешнае. Той такі выдумшчык, што як збрэша — жываты папарвяце. Мележ.

збрахну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр., што і без дап.

Разм. Тое, што і збрахаць.

збрашурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; што.

Зак. да брашураваць.

збраяно́сец, ‑сца, м.

У сярэднія вякі — малады воін, які насіў зброю рыцара.

збраяро́б, ‑а, м.

Тое, што і збройнік.