расшмата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Тое, што і расшкуматаць. Расшматаць газету. Расшматаць хустку.
расшмо́ргвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да расшмаргнуцца.
2. Зал. да расшморгваць.
расшмо́ргваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расшмаргнуць.
расшнурава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад расшнураваць.
расшнурава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.
1. Развязацца, распусціцца (пра шнуркі).
2. Развязаць, паслабіць на сабе шнуроўку.
расшнурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Развязаць, паслабіць шнуроўку. Расшнураваць чаравікі. □ Падскочыў рыбак, адным рыўком расшнураваў дно [куля] і кінуўся прэч, каб не задавіла. Караткевіч.
расшнуро́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшнуроўваць — расшнураваць.
расшнуро́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да расшнуравацца.
2. Зал. да расшнуроўваць.
расшнуро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расшнураваць.
расшпі́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад расшпіліць.
2. у знач. прым. З незашпіленымі гузікамі; з разведзенымі краямі (пра адзенне). Паперадзе з вялікім пісталетам у руцэ ішоў бабруйскі камісар у расшпіленай скуранцы. Грахоўскі. Барада схавалася ў расшпілены каўнер гімнасцёркі, а рукі перакрыжаваліся на грудзях. Пестрак.