Verbum

пераму́чаны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перамуціць.

пераму́чаны ​², ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перамучыць.

пераму́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перамучыць.

пераму́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Вельмі змучыцца; перастаць мучыцца. Перамучыўся той [воін], абмятаючы снег: быў дужэйшы і сам ненамнога. Дубоўка. Людміла вырашыла заставацца цвёрдай. Няхай Валодзя лепш раз перамучыцца, навошта дурыць хлопцу галаву. Арабей.

пераму́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Разм.

1. Вельмі змучыць, намучыць. Перамучыць голадам. Перамучыць ногі.

2. Змучыць усіх, многіх.

перамча́ць, ‑мчу, ‑мчыш, ‑мчыць; зак.

Разм.

1. каго-што. Хутка перавезці, перанесці каго‑, што‑н.

2. Хутка перамясціцца, перабегчы.

перамыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перамываць — перамыць.

перамыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да перамыцца.

2. Зал. да перамываць.

перамыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перамыць.

•••

Перамываць кветачкі (косці) — абгаворваць каго‑н.

перамыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перамкнуць.

перамы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перамыць.