поліурэта́н, ‑у, м.
Высокамалекулярнае арганічнае спалучэнне, прадукт полімерызацыі; высакаплаўкае крышталічнае рэчыва. // Сінтэтычны матэрыял, які прымяняецца для вырабу каўчуку, клею, плёнкі і інш.
по́ліўка, ‑і, ДМ ‑ліўцы; Р мн. ‑лівак; ж.
1. Суп з якой‑н. прыправай (мучной, крупяной, бульбянай і пад.). [Гаспадыня:] — Гарась любіць на снеданне бульбяную поліўку. Лобан.
2. Рэдкая частка якой‑н. ежы; жыжка. [Хімка:] — Нальеш поліўкі з крупніку і забеліш малаком.., — толькі, дастаючы, не выкулі гаршка. Гурскі.
•••
(Прадацца) за сачавічную поліўку — здрадзіць чаму‑н. важнаму, асноўнаму, значнаму з-за карысці, дробязнай выгады.
по́ліўны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да поліва.
поліўрэта́навы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да поліурэтану. // Зроблены з поліурэтану. Поліурэтанавае пакрыццё.
поліфані́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да поліфаніі.
поліфані́я, ‑і, ж.
Спец. Адначасовае спалучэнне ў вакальным або інструментальным творы некалькіх галасоў; многагалоссе.
[Грэч. polyphōnia.]
поліхраматы́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Уласцівы паліхроміі; шматколерны.
поліэмбрыёнія, ‑і, ж.
Спец. Утварэнне некалькіх зародкаў з адной яйцаклеткі ў жывёлы і ў адным семені ў расліны.
[Ад грэч. poly — многа і embryon — зародак.]
поліэтыле́н, ‑у, м.
Спец. Прадукт полімерызацыі этылену, які выкарыстоўваецца для вытворчасці пластычных мас.
поліэтыле́навы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да поліэтылену. Поліэтыленавая вытворчасць. // Зроблены з поліэтылену. Поліэтыленавы настольнік.