Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

супрацьгрыбко́вы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для лячэння грыбковых захворванняў. Супрацьгрыбковыя сродкі.

супрацьгрыпо́зны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для засцярогі ад грыпу, для лячэння яго. Супрацьгрыпозная сываратка.

супрацьдзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каму-чаму.

Аказваць супрацьдзеянне, супраціўленне; перашкаджаць. Супрацьдзейнічаць варожай ідэалогіі.

супрацьдзе́йны, ‑ая, ‑ае.

Які аказвае супрацьдзеянне; накіраваны супраць каго‑, чаго‑н. Супрацьдзейныя сілы.

супрацьдзе́янне, ‑я, н.

Дзеянне, якое перашкаджае другому дзеянню, накіравана супраць яго. Вялікая колькасць паланізмаў у старабеларускай мове заўважана была яшчэ культурнымі дзеячамі таго часу і выклікала з іх боку пэўнае супрацьдзеянне. Жураўскі.

супрацьдзяржа́ўны, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць інтарэсаў дзяржавы.

супрацьды́мны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для барацьбы з дымам; які забяспечвае ад дыму. Супрацьдымная маска.

супрацьдыфтэры́йны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для барацьбы з дыфтэрыяй. Супрацьдыфтэрыйная прышчэпка.

супрацьдэса́нтны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для барацьбы з дэсантамі ворага, для знішчэння іх. Супрацьдэсантная абарона.

супрацьзако́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць супрацьзаконнага.