Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

акаталі́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад акаталічыць.

акаталі́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акаталічваць — акаталічыць.

акаталі́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да акаталічваць.

акаталі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акаталічыць.

акаталі́чыцца, ‑чыцца; зак.

Стаць прыхільнікам каталіцкай веры, прыняць каталіцкую веру.

акаталі́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Схіліць у каталіцкую веру.

ака́фіст, ‑а, М ‑сце, м.

У хрысціянскай набажэнскай літаратуры — асобны від малітоўна-хвалебных песень у гонар Хрыста, багародзіцы і святых. Чытаць акафіст. □ Айцец Варлам хвіліны чхнуць не мае, — Малебны, служыць дзень у дзень, Заказы на акафісты прымае. Корбан.

[Грэч. akathistos — літаральна такі, у час якога не сядзяць.]

акаці́цца, акоціцца; зак.

Нарадзіць кацянят, ягнят, казлянят, зайчанят і пад.

ака́цыевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да акацыі.

ака́цыя, ‑і, ж.

Дрэва або куст сямейства мімозавых. Белая акацыя. Жоўтая акацыя.

[Ад грэч. akē — калючка.]