размаро́жванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. размарожваць — размарозіць і размарожвацца — размарозіцца.
размаро́жвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да размарозіцца.
2. Зал. да размарожваць.
размаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да размарозіць.
размаро́зіцца, ‑зіцца.
Стаць размарожаным. Фрукты размарозіліся ў халоднай вадзе.
размаро́зіць, ‑рожу, ‑розіш, ‑розіць; зак., каго-што.
1. Вывесці з замарожанага стану, даць магчымасць адтаць чаму‑н. Размарозіць ягады. Размарозіць халадзільнік.
2. перан. Зноў пусціць у абарот, у эксплуатацыю (сродкі, запасы сыравіны і пад.). Размарозіць крэдыты.
размары́н, ‑у, м.
1. Вечназялёная духмяная расліна сямейства губакветных, з лісця і галін якога здабываецца эфірны алей.
2. Зімовы сорт яблыні з араматнымі салодкімі пладамі. // Яйцападобны плод гэтай яблыні.
[Лац. rosmarinus.]
размары́навы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да размарыну. Размарынавы куст.
2. Які здабываецца з лісця, галін размарыну (у 1 знач.). Размарынавае масла.
разма́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Пачаўшы марыць, захапіцца марамі, забыцца ў іх. Каб соладка размарыцца, вясковаму хлапчаняці дастаткова было прыціхнуць каля плоту. Брыль.
размары́цца, ‑мару́ся, ‑мо́рышся, ‑мо́рыцца; зак.
Разм. Знемагчыся (ад спёкі, духаты або стомы). Нейкі дзядзька, як заўсёды стомлены, размарыўся ў царкве дрымотай і заснуў у зацішным кутку. Брыль.
размары́ць, ‑мару, ‑морыш, ‑морыць; зак., каго.
Разм. Давесці да расслабленага, санлівага стану. Сонечнае цяпло, лясны водар размарылі .. [Галку]. Рамановіч. Распалілі грубачку, цяплынь паступова размарыла нас, і не было ахвоты падымацца, каб ісці далей. Карамазаў. / у безас. ужыв. У хаце было горача ад моцна напаленай печы, і хлопцаў хутка размарыла, пацягнула на сон. Корзун.
размата́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад разматаць.