Verbum

шэпт, ✂, м.

1. Ледзь чутная гутарка, пры якой гукі вымаўляюцца без удзелу галасавых звязак.

   • Гаварыць шэптам.
   • Ш. хваль (перан.).

2. Погаласка, чутка, якія перадаюцца па сакрэту.

   • Пра гэта ўжо пусцілі ш.
   • Шэпты хату губяць (прыказка; разбураюць уклад, уносяць разлад).

3. Набор слоў, якія паводле забабонных уяўленняў маюць чарадзейную сілу, заклінанне (разм.).

   • Лячыць шэптамі.