Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

штэмпель, , м.

Від пячаткі з выпуклым адбіткам або надпісам, а таксама адбітак, зроблены такой пячаткай.

  • Паштовы ш.

|| прым. штэмпельны, .

штэмпеляваць, ; незак.

Ставіць штэмпель на што-н.

|| зак. заштэмпеляваць, .

|| наз. штэмпеляванне, .

штэпсель, , м.

Вілка для ўключэння ў электрычную сетку пераносных апаратаў (радыёпрыёмнікаў, лямп і пад.).

|| прым. штэпсельны, .