Verbum

шпокаць, ✂; незак. (разм.).

Падаючы, стукаючыся аб што-н., утвараць кароткі глухі гук.

• Жалуды шпокалі з дуба на дол.

|| аднакр. шпокнуць, ✂.

|| наз. шпоканне, ✂.

шпора, ✂, ж.

1. Сагнутая па форме абцаса металічная дужка з кольцам на канцы, якая прымацоўваецца да бота наезніка і служыць для пануквання каня.

   • Даць шпоры каню (націснуць шпорамі).

2. Рагавы завостраны выступ на нагах самцоў некаторых птушак.

   • Шпоры ў пеўня.

3. Выступ на вобадзе кола ці на звёнах гусеніц трактара, танка і пад. (спец.).

|| прым. шпорны, ✂.