Verbum

хістанне, ✂, н.

1. гл. хістацца, -ць.

2. Няўстойлівасць, зменлівасць.

   • Х. тэмпературы.

3. перан. Нерашучасць, сумненне.

   • Прыняць рашэнне без хістання.

хістацца, ✂; незак.

1. Калыхацца, ківацца з боку ў бок.

   • Вершаліны дрэў хісталіся ад моцнага ветру.
   • Агеньчык свечкі слаба хістаўся.

2. Ківацца з боку ў бок пры хадзьбе.

   • Конь быў такі худы, што аж хістаўся.

3. Калыхацца, калывацца ў бакі.

   • Зуб хістаецца.

4. перан. Траціць ранейшае значэнне, сілу.

   • Аўтарытэт закона хістаецца.

5. перан. Быць у нерашучасці, вагацца.

   • Перад тым, як прыняць рашэнне, ён заўсёды хістаўся.

6. перан. Быць няўстойлівым, мяняцца.

   • Цэны на рынку хістаюцца.

|| аднакр. хіснуцца, ✂ і хістануцца, ✂.

|| наз. хістанне, ✂.

хістаць, ✂; незак.

1. Ківаць з боку ў бок.

   • Вецер хістае міны.

2. Рабіць хістальныя рухі.

   • Х. слуп.

3. перан. Рабіць няўстойлівым, падрываць.

   • Гэта хістала яго аўтарытэт.

|| аднакр. хіснуць, ✂.

|| наз. хістанне, ✂.

|| прым. хістальны, ✂.

хісткі, ✂.

1. Які хістаецца, ківаецца.

   • Хісткія галінкі дрэў.
   • Х. мосцік.

2. перан. Ненадзейны, няпэўны, малапераканальны.

   • Хісткія довады.

3. перан. Непастаянны ў сваіх поглядах, учынках і пад.

   • Рэвалюцыянер з яго вельмі х.

|| наз. хісткасць, ✂.