Verbum

хіна, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і хінін.

|| прым. хінны, ✂.

• Х. парашок.
• Хіннае дрэва (дрэва ў Паўднёвай Амерыцы, у кары якога ёсць хінін).

хіндзі, нескл., ж.

Індаеўрапейская мова індыйскай групы, дзяржаўная мова Індыі.

хінін, ✂, м.

Белы парашок, горкі на смак, з кары хіннага дрэва, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

|| прым. хінінны, ✂.

хінуцца, ✂; незак.

1. Нахіляцца, нагінацца.

   • Куды вецер, туды і дрэва хінецца.

2. перан. Мець ахвоту да чаго-н., захапляцца чым-н.

   • Х. да навукі.

3. перан. Мець цягу да каго-н., сімпатызаваць каму-н.

   • Хлопчык больш хінуўся да дзеда.

хінуць, ✂; незак.

1. Нахіляць, нагінаць.

2. перан. Выклікаць прыхільнасць да сябе, схіляць на свой бок.

   • Яго дабрата хінула да яго людзей.

3. Накіроўваць на што-н. што-н. (думку, справу і пад.).

   • Было незразумела, куды ён хінуў у сваёй гутарцы.

4. Прыхіляць, гарнуць да сябе.

   • Х. дзіця да грудзей.