Verbum

з’едлівы, ✂.

Злосна-насмешлівы, ядавіты, які імкнецца дапячы.

• З. крытык.
• З. тон.

|| наз. з’едлівасць, ✂.

з’езд​¹, ✂, м.

1. гл. з’ехацца.

2. Сход прадстаўнікоў якіх-н. вялікіх арганізацый, груп насельніцтва і пад.

   • З. славістаў.

|| прым. з’ездаўскі, ✂.

з’езд​², ✂, м.

Месца, па якім з’язджаюць, спуск.

• Стромкі з.

з’ездзіць, ✂; зак.

1. Паехаць куды-н. і, пабыўшы, вярнуцца назад.

   • З. у горад.
   • З. па дровы.

2. Зрабіць непрыгодным ад частай язды або стаптаць, папсаваць частай яздой.

   • Калёсы зусім з’ездзілі.
   • З. пожню.

|| незак. з’езджваць, ✂.

з’ехацца, ✂; зак.

1. Едучы, сустрэцца, сутыкнуцца.

   • З. на ростанях.

2. Сабрацца ў адно месца, прыехаўшы з розных месц (пра многіх).

   • На вяселле з’ехалася ўся радня.

|| незак. з’язджацца, ✂.

|| наз. з’езд, ✂.

з’ехаць, ✂; зак.

1. Едучы, спусціцца з чаго-н.

   • З. з гары на санках.

2. Едучы, павярнуць у бок.

   • З. з дарогі.

3. Пакінуць якое-н. жыллё, перасяліўшыся (разм.).

   • З. з кватэры.

4. перан. Ссунуцца з месца, спаўзці; асунуцца ўніз (разм.).

   • Шапка з’ехала на патыліцу.
   • У непрытомнасці жанчына з’ехала на зямлю.

◊

• З’ехаць з глузду (разм.) — страціць розум, звар’яцець.

|| незак. з’язджаць, ✂.