з’ездзіць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Паехаць куды-н. і, пабыўшы, вярнуцца назад.

    • З. у горад.
    • З. па дровы.

  2. Зрабіць непрыгодным ад частай язды або стаптаць, папсаваць частай яздой.

    • Калёсы зусім з’ездзілі.
    • З. пожню.

|| незакончанае трыванне: з’езджваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)