Verbum

з’ехаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Едучы, спусціцца з чаго-н.

   • З. з гары на санках.

2. Едучы, павярнуць у бок.

   • З. з дарогі.

3. Пакінуць якое-н. жыллё, перасяліўшыся (размоўнае).

   • З. з кватэры.

4. пераноснае значэнне: Ссунуцца з месца, спаўзці; асунуцца ўніз (размоўнае).

   • Шапка з’ехала на патыліцу.
   • У непрытомнасці жанчына з’ехала на зямлю.
   • З’ехаць з глузду (размоўнае — страціць розум, звар’яцець).

|| незакончанае трыванне: з’язджаць.