з’ехаць, ✂; зак.

  1. Едучы, спусціцца з чаго-н.

    • З. з гары на санках.

  2. Едучы, павярнуць у бок.

    • З. з дарогі.

  3. Пакінуць якое-н. жыллё, перасяліўшыся (разм.).

    • З. з кватэры.

  4. перан. Ссунуцца з месца, спаўзці; асунуцца ўніз (разм.).

    • Шапка з’ехала на патыліцу.
    • У непрытомнасці жанчына з’ехала на зямлю.

◊

  • З’ехаць з глузду (разм.) — страціць розум, звар’яцець.

|| незак. з’язджаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)