Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэя-’
бвзлмпрхц

зяленіва, ✂, н.

  1. зб. Зялёная трава, расліннасць, зеляніна.

    • Нарваць зяленіва свінням.

  2. Зялёны колер чаго-н.

зялёна-...

Першая частка складаных слоў са знач.:

  1. зялёны (у 1 знач.), з зялёным адценнем, напр. зялёна-блакітны, зялёна-буры, зялёна-жоўты, зялёна-карычневы;
  2. зялёны (у 1 знач.), у спалучэнні з іншым асобным колерам, напр. зялёна-белы, зялёна-чырвоны.

зялёнка​1, ✂, ж.

Ядомы грыб з пласціністай зялёнай шапкай.

  • Зялёнкі — самыя познія грыбы восені.

зялёнка​2, ✂, ж. (разм.).

Лякарства — вадкасць зялёнага колеру на спірце з антысептычнымі ўласцівасцямі для змазвання скуры.

зялёны, ✂.

  1. Колеру травы, лісця.

    • Зялёная тканіна.
    • Зялёная фарба.

  2. Пра колер твару: бледны, з зямлістым адценнем (разм.).

    • З. твар.

  3. Які мае адносіны да расліннасці, які складаецца, зроблены з зелені (у 2 і 3 знач.).

    • Зялёныя насаджэнні.
    • З. корм.

  4. Недаспелы, няспелы.

    • Зялёныя яблыкі.
    • Журавіны яшчэ зялёныя.

  5. перан. Нявопытны з прычыны маладосці.

    • З. падлетак.
    • Молада-зелена (пра нясталую, нявопытную моладзь).

◊

  • Зялёная вуліца — ужыв. як сведчанне таго, што шлях для транспарту свабодны, святлафоры адкрыты; таксама перан. пра бесперашкоднае праходжанне чаго-н.