Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэя-’
бвзлмпрхц

зябкі, ✂.

  1. Халодны, сцюдзёны.

    • Пацягнуў з. вецер.
    • Была буйная зябкая раса.

  2. Адчувальны да сцюжы.

    • У яго змалку былі зябкія рукі.

|| наз. зябкасць, ✂.

зябліва, ✂, н.

  1. Узаранае з восені поле пад веснавую сяўбу.

    • Сеяць па зябліву.

  2. Асенняе ўзорванне поля.

    • Аратыя паехалі на з.

|| прым. зяблевы, ✂.

зябліць, ✂; незак.

Араць пад зябліва.

  • З. іржэўнік.

зябнуць, ✂; незак.

Мерзнуць, вельмі моцна адчуваць холад.

  • Рукі зябнуць.

|| зак. азябнуць, ✂.