Verbum

звыклы, ✂.

1. Які стаў прывычкай.

   • Звыклыя рухі.

2. Які звыкся з чым-н., набыў прывычку рабіць што-н.

   • З. да частых пераездаў.

|| наз. звыкласць, ✂.

звыкнуцца, ✂; зак.

Прывыкнуць да каго-, чаго-н.

• З. з такой думкай.

|| незак. звыкацца, ✂.

|| наз. звыканне, ✂.

звычаёвы, ✂, (спец.).

Устаноўлены звычаем, а не законам.

• Звычаёвае права.

звычай, ✂, м.

1. Агульнапрыняты парадак, правілы, што даўно ўкараніліся ў быце народа або ў пэўнай грамадскай групе.

   • Спрадвечны з.
   • Гарадскія звычаі.

2. Прывычны спосаб дзеяння, прывычка.

   • Маю з. пасля абеду пашпацыраваць.

звычайна, прысл.

Часцей за ўсё, пастаянна, па ўсталяванай звычцы.

• Як з.
• Такія вечары з. праходзяць весела.

звычайны, ✂.

Пастаянны, прывычны.

• Звычайная з’ява.
• З. працоўны дзень.

|| наз. звычайнасць, ✂.

звычка, ✂, ж.

1. Павадка, прывычка.

   • Ведаць звычкі звера.

2. Звычай, традыцыя (разм.).

   • Мясцовая з.

звычны, ✂.

1. Добра знаёмы, прывычны.

   • З. занятак.

2. Тое, што і звыклы (у 2 знач.).

|| наз. звычнасць, ✂.

звыш, прыназ.

Ужыв. пры абазначэнні перавышэння якой-н. меры.

• З. плана.
• З. ста чалавек.

звыш...

Першая частка складаных слоў, якая абазначае перавышэнне якой-н. меры, мяжы, самую высокую ступень чаго-н., напр. звышкамплектны, звышметкі, звыштрывалы.