Verbum

бяле́цца, ✂; незак. (разм.).

Тое, што і бялець (у 2 знач.).

бяле́ць, ✂; незак.

1. Станавіцца белым.

   • Бялеюць скроні.
   • Б. ад страху.

2. Віднецца (пра што-н. белае).

   • У далечыні бялелі будынкі.

|| зак. пабялець, ✂.

бялёк, ✂, м.

Дзіцяня цюленя.

|| прым. бяльковы, ✂.

бялі́зна, ✂, ж., зб.

Нацельнае адзенне з тканіны пераважна светлых колераў, а таксама вырабы з такой тканіны.

• Перамяніць бялізну.
• Пасцельная бялізна.

|| прым. бялізнавы, ✂.

• Бялізнавая тканіна.

бялі́лы, ✂.

1. Белая мінеральная фарба.

   • Цынкавыя б.

2. Белае фарбавальнае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў тэатральным грыме, касметыцы.

бялі́ць, ✂; незак.

1. Пакрываць вапнай, мелам.

   • Б. печ.

2. Дасягаць белізны чаго-н. шляхам спецыяльнай апрацоўкі.

   • Б. палотны на сонцы.

3. Пакрываць твар бяліламі (у 2 знач.).

4. Знімаць шкуру з забітай жывёліны.

   • Б. авечку.

|| зак. выбеліць, ✂, набяліць, ✂ і пабяліць, ✂.

|| наз. пабелка, ✂.

|| звар. бяліцца, ✂.

|| наз. бяленне, ✂.

|| прым. бялільны, ✂.

бяло́к​¹, ✂, м.

Складанае арганічнае рэчыва, найбольш важная састаўная частка жывёльных і раслінных арганізмаў.

|| прым. бялковы, ✂.

бяло́к​², ✂, м.

1. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.

2. Непразрыстая белая абалонка вока.

|| прым. бялковы, ✂ і бялочны, ✂.

бялу́га, ✂, ж.

Каштоўная прамысловая рыба сямейства асятровых.

|| прым. белужыны, ✂.

• Белужыная ікра.

бялу́жына, ✂, ж.

Мяса бялугі як ежа.