бяліць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Пакрываць вапнай, мелам.

    • Б. печ.
  2. Дасягаць белізны чаго-н. шляхам спецыяльнай апрацоўкі.

    • Б. палотны на сонцы.
  3. Пакрываць твар бяліламі (у 2 знач.).

  4. Знімаць шкуру з забітай жывёліны.

    • Б. авечку.

|| закончанае трыванне: выбеліць, набяліць і пабяліць.

|| назоўнік: пабелка.

|| зваротны стан: бяліцца.

|| назоўнік: бяленне.

|| прыметнік: бялільны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)