Verbum

бяда́, ✂, ж.

1. Няшчасце, гора.

   • Дапамагчы ў бядзе.
   • Беды цярпець — каменнае сэрца мець (прыказка).
   • Б. па бядзе, як па нітцы ідзе (прыказка).

2. Нястача, галеча.

   • У хаце — б.

3. у знач. вык. Дрэнна; непрыемнасць.

   • Б. мне з ім.

◊

• Бяда вялікая (разм.) — не мае значэння, няважна.

• Бядой латаны (разм.) — вельмі бедны.

• Далей ад бяды (разм.) — пра нежаданне ўвязвацца ў непрыемную гісторыю.

• Такой бяды; толькі (той) бяды (разм.) — не мае значэння; ну дык што ж!

бяда́к, ✂, м. (разм.).

Бяздольны, няшчасны, гаротны.

|| ж. бядачка, ✂.

|| прым. бядацкі, ✂.

• Год цяжкі, бядацкі.

бядне́ць, ✂; незак.

1. Траціць сваё багацце, станавіцца бяднейшым.

2. Траціць што-н.

   • Рака бяднее на рыбу.
   • Фантазія бяднее (перан.).

|| зак. абяднець, ✂ і збяднець, ✂.

бядно́та, ✂, ж. (разм.).

1. Беднасць, галеча, убогасць.

2. зб. Бедныя людзі, жабракі.

бядня́к, ✂, м.

1. Незаможны, бедны чалавек.

2. Бедны селянін, якога ў мінулым эксплуатавалі багачы.

|| ж. бяднячка, ✂.

|| прым. бядняцкі, ✂.

бядня́цтва, ✂, н., зб.

Бедныя людзі, бедната.

бядо́та, ✂, ж. (разм.).

1. Гора, бяда, бедства.

2. Матэрыяльныя нястачы, беднасць.

   • Жыў ён у бясконцай бядоце.

|| прым. бядотны, ✂.

• Бядотнае становішча.

бядро́, ✂, н.

Частка нагі ад таза да калена.

• Насіць спадніцу на бёдрах.

|| прым. бядровы, ✂.

• Бядровая косць.