бядота

назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. Гора, бяда, бедства.

  2. Матэрыяльныя нястачы, беднасць.

    • Жыў ён у бясконцай бядоце.

|| прыметнік: бядотны.

  • Бядотнае становішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)