бядо́та, ✂, ж. (разм.).

  1. Гора, бяда, бедства.

  2. Матэрыяльныя нястачы, беднасць.

    • Жыў ён у бясконцай бядоце.

|| прым. бядотны, ✂.

  • Бядотнае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)