бяда́, , ж.

  1. Няшчасце, гора.

    • Дапамагчы ў бядзе.
    • Беды цярпець — каменнае сэрца мець (прыказка).
    • Б. па бядзе, як па нітцы ідзе (прыказка).
  2. Нястача, галеча.

    • У хаце — б.
  3. у знач. вык. Дрэнна; непрыемнасць.

    • Б. мне з ім.

  • Бяда вялікая (разм.) — не мае значэння, няважна.

  • Бядой латаны (разм.) — вельмі бедны.

  • Далей ад бяды (разм.) — пра нежаданне ўвязвацца ў непрыемную гісторыю.

  • Такой бяды; толькі (той) бяды (разм.) — не мае значэння; ну дык што ж!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)