бяле́ць, ✂; незак.

  1. Станавіцца белым.

    • Бялеюць скроні.
    • Б. ад страху.

  2. Віднецца (пра што-н. белае).

    • У далечыні бялелі будынкі.

|| зак. пабялець, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)