бяло́к2, , м.

  1. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.

  2. Непразрыстая белая абалонка вока.

|| прым. бялковы, і бялочны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)