Verbum

без... (без’..., бес... ✂), прыстаўка.

Служыць для ўтварэння:

1. прыметнікаў ад назоўнікаў у знач. пазбаўлены чаго-н., які не мае чаго-н., напр. беззямельны, без’языкі, беспрытульны; бяздымны, бяз’ядзерны, бяссэнсавы;

2. назоўнікі з канчаткамі -е, -а, або суфіксамі -асць-, -іца-, якія азначаюць адсутнасць або недахоп чаго-н., напр. беззямелле, бездарожжа, бяссмерце, бясчынства; безадказнасць, бяскарнасць; бяссонніца, бясхлебіца.

бесказы́рка, ✂, ж.

Шапка з цвёрдым аколышам без казырка.

• Матросы ў белых бесказырках.

бескане́чнасць, ✂, ж.

1. гл. бесканечны.

2. Уяўная велічыня, большая за ўсякую зададзеную.

бескане́чны, ✂.

1. Які не мае пачатку і канца; бязмежны.

   • Бесканечная сусветная прастора.
   • Б. дроб (дроб з неабмежаванай колькасцю дзесятковых знакаў; спец.).

2. Празмерна доўгі, бясконцы.

   • Бесканечныя далі.
   • Бесканечныя перагаворы.

бескантро́льны, ✂.

Які нікім не кантралюецца.

• Бескантрольная дзейнасць.

|| наз. бескантрольнасць, ✂.

бесканфлі́ктны, ✂.

Пазбаўлены канфлікту (канфліктаў).

• Бесканфліктная сітуацыя.

|| наз. бесканфліктнасць, ✂.

бескары́слівы, ✂.

Які не звязаны з асабістай выгадай.

• Б. чалавек.
• Б. ўчынак.

|| наз. бескарыслівасць, ✂.

бескары́сны, ✂.

Які не прыносіць ніякай карысці; дарэмны.

• Б. занятак.

|| наз. бескарыснасць, ✂.

бескасцёвы, ✂.

Які не мае касцяка, касцей.

бескватэ́рны, ✂.

Які не мае кватэры.