Verbum

ялей, ✂, м.

Аліўкавы алей, які выкарыстоўваецца ў царкоўным ужытку.

|| прым. ялейны, ✂.

ялік, ✂, м.

Невялікая шлюпка з адной ці дзвюма парамі вёсел.

|| прым. ялікавы, ✂ і ялічны, ✂.

яліна, ✂, ж.

Высокая елка.

ялкавець, ✂; незак.

Станавіцца ялкавым на смак.

ялкавы, ✂.

Трохі ёлкі (пра тлушчы).

• Ялкавае сала.

|| наз. ялкавасць, ✂.

ялчаць, ✂; незак.

Псуючыся, станавіцца ёлкім (пра тлушчы).

• У цёплым месцы масла ялчае.

|| зак. з’ялчаць, ✂ і паялчаць, ✂.

ям, ✂, м.

Даўней: паштовая станцыя, дзе праезджыя мянялі коней.

|| прым. ямскі, ✂.

• Ямская хата (памяшканне такой станцыі).

яма, ✂, ж.

1. Паглыбленне ў зямлі.

   • Выкапаць яму.
   • Памыйная я.
   • Паветраная я. (перан. участак у паветры, дзе самалёт рэзка зніжаецца, нібыта правальваецца).
   • Капаць яму каму-н. (перан. рыхтаваць непрыемнасць).

2. Абсталяванае паглыбленае месца для захоўвання чаго-н. (спец.).

   • Хаваць бульбу ў яме.
   • Вугальная я. (на судне).
   • Аркестравая я.

3. Упадзіна, нізіна (разм.).

   • Веска стаіць у яме.

|| памянш. ямка, ✂.

ямб, ✂, м.

Вершаваная двухскладовая стала з націскам на другім складзе.

|| прым. ямбічны, ✂.

• Ямбічная стапа.

яміна, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і яма (у 1 і 3 знач.).

|| памянш. ямінка, ✂.