Verbum

румяны​², ✂

Ружовая ці чырвоная касметычная фарба для твару.

• Р. і бялілы.

рундук, ✂, м.

Металічны сундук куфар у карабельным памяшканні.

|| прым. рундучны, ✂.

рунець, ✂; незак.

Узыходзячы, зелянець (звычайна пра азімыя пасевы).

• Рунее жыта.

руно, ✂, н. (спец.).

Шэрсць авечкі.

• Тонкае р.
• Залатое р. (перан. пра багацце; кніжн. [паводле старажытнага міфа пра герояў, якія ажыццявілі падарожжа ў Калхіду ў пошуках залатога руна чароўнага барана]).

|| прым. рунны, ✂.

руны, ✂, ж.

1. Старажытныя пісьмёны пераважна скандынаваў, якія захаваліся ў надпісах на камянях, зброі і іншых прадметах.

2. Старадаўнія народныя эпічныя песні ў карэлаў, фінаў і эстонцаў.

|| прым. рунічны, ✂.

• Рунічнае пісьмо.

рунь, ✂, ж.

Усходы, пасевы азімых культур.

• Жытнёвая р.

|| прым. руневы, ✂.

рупар, ✂, м.

1. Труба канічнай формы, якая служыць для ўзмацнення гуку.

   • Гаварыць у р.

2. Рэпрадуктар у выглядзе такой трубы.

   • З рупара даносілася музыка.

3. перан., чаго. Распаўсюджвальнік чыіх-н. ідэй, поглядаў (кніжн.).

   • Р. чужых ідэй.

|| прым. рупарны, ✂.

рупець, ✂; незак.

1. безас., каму, з інфінітывам і без дапаўнення. Пра неадольнае жаданне рабіць што-н.; хацецца; карцець.

   • Мне рупіла хутчэй пра ўсё даведацца.

2. Турбаваць, не даваць спакою.

   • Яго ўвесь час рупіць сям’я і гаспадарка.

рупіцца, ✂; незак.

1. Клапаціцца, непакоіцца пра каго-, што-н.

   • Р. пра сям’ю.

2. безас. Хацецца.

   • Мне ўсё рупіцца паехаць туды.

|| зак. парупіцца, ✂.

рупія, ✂, ж.

Грашовая адзінка ў Індыі, Пакістане і некаторых іншых краінах.

|| прым. рупіевы, ✂.