Verbum

звіх, ✂, м. (разм.).

Тое, што і вывіх.

• З. нагі.

звіхнуцца, ✂; зак.

1. Зрушыцца ў суставе.

   • Палец звіхнуўся.

2. Страціць розум, звар’яцець (разм.).

   • Ад такіх перажыванняў можна з.

3. Збіцца з правільнага шляху, з правільных пазіцый.

звіхнуць, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і вывіхнуць.

• Ён звіхнуў нагу.

звіцца, ✂; зак.

Скруціцца ў клубок, кальцо.

• Змяя звілася ў клубок.

|| незак. звівацца, ✂.

звод​¹, ✂, м. (разм.).

Выміранне, знікненне каго-, чаго-н.

• Здавалася, што ніколі не будзе зводу такім магутным дрэвам.

звод​², ✂, м.

1. Зведзеныя ў адно цэлае і размешчаныя ў пэўнай паслядоўнасці звесткі, матэрыялы, тэксты.

   • З. законаў.

2. Выпуклае або крывалінейнае перакрыцце, якое злучае сцены, апоры якога-н. збудавання.

   • Каменны з.
   • Гатычны з.

зводдалеку, прысл.

З далёкай адлегласці.

• Назіраць з.
• З. ад жыллёвых будынкаў.

зводдаль, прысл.

Тое, што і зводдалеку.

зводка, ✂, ж.

Дакумент, запіска, у якой зведзены разам якія-н. звесткі, даныя.

• Аператыўная з.
• З. аб ходзе сяўбы.
• З. надвор’я.

зводнік, ✂, м. (пагард.).

Чалавек, які займаецца зводніцтвам.

|| ж. зводніца, ✂.