Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

верацярпі́масць, , ж.

Цярпімасць да чужой рэлігіі, прызнанае яе права на свабоднае існаванне.

верашча́ка, , ж.

Рэдкая мучная страва з мясам, каўбасой і рознымі прыправамі.

верашча́ць, ; незак.

Віскліва з пералівамі пішчаць, гучаць.

вербава́ць, ; незак.

Набіраць, наймаць людзей на якую-н. працу, схіляць да ўступлення ў якую-н. арганізацыю.

  • В. рабочых на лесараспрацоўкі.
  • В. дабравольцаў.

|| зак. завербаваць, .

|| наз. вярбоўка, .

|| прым. вярбовачны, .

вербало́з, , м.

Куст ці дрэва сямейства вярбовых.

|| прым. вербалозавы, .

верба́льны, (кніжн.).

Вусны.

  • Вербальная заява.

  • Вербальная нота (спец.) — дыпламатычная нота без подпісу, якая прыраўноўваецца да вуснай заявы.

|| наз. вербальнасць, .

вербе́на, , ж.

Травяністая ці кустовая дзікарастучая духмяная расліна.

|| прым. вербенавы, .

  • Сямейства вербенавых (наз.).

верблюдзяня́, і верблюдзянё, , н.

Дзіцяня вярблюда.

верды́кт, , м. (спец.).

Рашэнне прысяжных заседацеляў аб вінаватасці або невінаватасці абвінавачанага.

  • Вынесці апраўдальны (абвінаваўчы) в.

|| прым. вердыктны, .

ве́рмахт, , м.

Узброеныя сілы фашысцкай Германіі.

  • Разгром вермахта.