Verbum

сексалогія, ✂, ж.

Навука, якая вывучае біёлага-медыцынскі, сацыяльны і псіхалагічны аспекты палавога жыцця.

|| прым. сексалагічны, ✂.

сексолаг, ✂, м.

Спецыяліст па сексалогіі.

секста, ✂, ж.

У музыцы: інтэрвал шырынёй у шэсць ступеней.

• Вялікая с.
• Малая с.

секстант, ✂, м. (спец.).

Вугламерны інструмент вызначэння вуглавых вышынь нябесных свяціл.

секстэт, ✂, м. (спец.).

1. Музычны твор для шасці выканаўцаў з самастойнымі партыямі для кожнага.

2. Ансамбль з шасці выканаўцаў такога твора.

   • С. цымбалаў.

|| прым. секстэтны, ✂.

сексуальны, ✂.

1. гл. секс.

2. Тое, што і пачуццёвы (у 2 знач.).

|| наз. сексуальнасць, ✂.

секта, ✂, ж.

1. Рэлігійнае аб’яднанне, што адасобілася ад якога-н. веравучэння і супрацьстаіць яму.

   • С. духабораў.

2. перан. Наогул група асоб, якая замкнулася ў сваіх вузкіх, дробязных інтарэсах (неадабр.).

сектант, ✂, м.

1. Паслядоўнік секты (у 1 знач.).

2. перан. Чалавек, які схільны да сектанцтва (у 2 знач.).

|| ж. сектантка, ✂.

|| прым. сектанцкі, ✂.

сектанцтва, ✂, н.

1. Агульная назва руху адасаблення ад пануючага веравучэння, утварэння сектаў (у 1 знач.).

2. перан. Грамадская замкнёнасць і вузкасць у поглядах, уласцівыя людзям, якія абмяжоўваюцца сваімі групавымі інтарэсамі.

сектар, ✂, м.

1. У геаметрыі: частка круга, абмежаваная дугой і двума радыусамі.

2. Участак, абмежаваны радыяльнымі лініямі.

   • С. стадыёна.
   • С. абстрэлу.

3. Аддзел установы, арганізацыі.

   • Культурна-масавы с. мясцкома.
   • С. уліку.

4. Частка народнай гаспадаркі, якая мае пэўныя эканамічным і сацыяльныя адзнакі.

   • Саўгасны с.
   • Прамысловы с.

|| прым. сектарны, ✂ і сектаральны, ✂.