секта, ✂, ж.

  1. Рэлігійнае аб’яднанне, што адасобілася ад якога-н. веравучэння і супрацьстаіць яму.

    • С. духабораў.

  2. перан. Наогул група асоб, якая замкнулася ў сваіх вузкіх, дробязных інтарэсах (неадабр.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)