Verbum

горка​².

1. безас. у знач. вык. Пры адчуванні горкага смаку.

   • Ад зёлак г. ў роце.

2. у знач. выкл. горка! Вокліч за вясельным сталом, калі просяць маладых пацалавацца (разм.).

горкасць, ✂, ж.

Тое, што і горыч.

горка-салёны, ✂.

1. Горкага і салёнага смаку.

   • Горка-салёная мікстура.

2. Пра ваду: які ўтрымлівае горкія, галоўным чынам сернакіслыя солі (спец.).

   • Горка-салёнае возера.

горкі, ✂.

1. Які мае своеасаблівы едкі смак.

   • Г. палын.
   • Горкае лякарства.

2. перан. Поўны гора, цяжкі, гаротны.

   • Горкае жыццё.
   • Пераканацца на горкім вопыце.
   • Горкая праўда (непрыемная праўда).
   • Горкія слёзы (выкліканыя цяжкім жыццём).

◊

• Горкае дзіця (разм.) — наіўны, нявопытны малады чалавек.

• Горкі п’яніца (разм. неадабр.) — алкаголік.

горкнуць, ✂; незак.

Псуючыся, станавіцца горкім на смак.

• Масла горкне ў цяпле.

|| зак. прагоркнуць, ✂ і згоркнуць, ✂.

горла, ✂, н.

1. Храстковая трубка ў пярэдняй частцы шыі, якая з’яўляецца пачаткам стрававода і дыхальных шляхоў.

   • У горле перасохла.
   • Браць за г. (таксама перан. сілай прымушаць рабіць што-н.).
   • Г. перагрызці (таксама перан. бязлітасна расправіцца з кім-н. са злосці).
   • Прыстаць з нажом да г. (перан. назойліва патрабаваць).

2. Поласць па-за ротам (зеў, глотка і гартань).

   • Хвароба г.
   • Прамачыць г. (перан. трохі выпіць).
   • Стаяць папярок г. (перан. вельмі замінаць).
   • У г. не лезе (перан. ані не хочацца есці).

3. Верхняя звужаная частка пасудзіны.

   • Г. збана.

4. Вузкі выхад з заліва, вусце (спец.).

◊

• Горлам браць (разм. неадабр.) — дабівацца чаго-н. крыкам.

• З горла лезе (разм. неадабр.) — вельмі многа мець чаго-н.

• На ўсё горла (разм.) — з усёй сілы (спяваць, крычаць).

• Па горла (разм.) —
  1. глыбінёй у рост чалавека, да горла.
     • Вады ў рацэ па горла;
  2. перан. Надта многа.
     • Работы па горла.
     • Яды хапае, па горла.

• Стаяць калом у горле (разм. неадабр.) — не даваць спакою, перашкаджаць.

|| прым. гарлавы, ✂.

горн, ✂, м.

Медны духавы інструмент для падачы сігналаў.

• Горны зайгралі адбой.

горна... і горна-...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. які мае адносіны да горнай справы, напр. горна-буравы, горна-выратавальнік, горнарабочы, горна-ўзрыўны, горна-эксплуатацыйны;
2. які мае адносіны да гор, да гары, напр. горнаартылерыйскі, горнадалінны, горнакліматычны, горналавінны, горна-марскі, горнатранспартны;
3. які мае адносіны да горналыжнага спорту, напр. горналыжнік.

горнавыратавальнік, ✂, м.

Рабочы выратавальнага атрада ў рудніках, шахтах.

горнавыратавальны, ✂.

Які мае адносіны да выратавальных работ у рудніках, шахтах.

• Горнавыратавальная брыгада.