Verbum

гонар, ✂, м.

1. Грамадска-маральная годнасць, тое, што выклікае ўсеагульную павагу.

   • Справа гонару.

2. Высакамернасць, фанабэрыстасць.

   • Чалавек з гонарам.

гонг, ✂, м.

Ударны музычны інструмент у выглядзе металічнага дыска, ужыв. таксама для падачы сігналаў.

• Ударыць у г.

гоні, ✂ (уст.).

1. Адрэзак паласы ворнай зямлі.

2. перан. Ніва, зямля (паэт.).

   • Жнеі дажыналі г.

гонка, ✂, ж.

1. гл. гнаць.

2. звычайна мн. Спаборніцтвы ў скорасці язды, бегу, плавання і пад.

   • Аўтамабільныя гонкі.

◊

• Гонка ўзбраення — узмоцненая падрыхтоўка да вайны.

|| прым. гоначны, ✂. Г. аўтамабіль.

гонкі, ✂.

1. Хуткі, імклівы ў руху.

   • Гонкая плынь ракі.
   • Г. човен (лёгкі на хаду).

2. Высокі і роўны (пра дрэвы).

   • Гонкія сосны.

|| наз. гонкасць, ✂.

гонты, ✂, ж., зб.

Дахавы матэрыял у форме невялікіх дошчачак, востра саструганых з аднаго боку і з пазам — з другога.

◊

• Злазь з даху, не псуй гонтаў (разм. жарт.) — не бярыся не за сваю справу.

|| прым. гонтавы, ✂ і гантовы, ✂.

гончы, ✂.

1. Парода паляўнічых сабак: шпаркіх у бегу, прывучаных гнаць звера.

   • Г. сабака.

2. гончы: Брэх гончых.

гоншчык, ✂, м.

Удзельнік спартыўных гонак.

|| ж. гоншчыца, ✂.

|| прым. гоншчыцкі, ✂.