Verbum

горла назоўнік | ніякі род

1. Храстковая трубка ў пярэдняй частцы шыі, якая з’яўляецца пачаткам стрававода і дыхальных шляхоў.

   • У горле перасохла.
   • Браць за г. (таксама пераноснае значэнне: сілай прымушаць рабіць што-н.).
   • Г. перагрызці (таксама пераноснае значэнне: бязлітасна расправіцца з кім-н. са злосці).
   • Прыстаць з нажом да г. (пераноснае значэнне: назойліва патрабаваць).

2. Поласць па-за ротам (зеў, глотка і гартань).

   • Хвороба г.
   • Прамачыць г. (пераноснае значэнне: трохі выпіць).
   • Стаяць папярок г. (пераноснае значэнне: вельмі замінаць).
   • У г. не лезе (пераноснае значэнне: ані не хочацца есці).

3. Верхняя звужаная частка пасудзіны.

   • Г. збана.

4. Вузкі выхад з заліва, вусце (спецыяльны тэрмін).

Фразеалагізмы:

• Горлам браць (размоўнае неадабральнае) — дабівацца чаго-н. крыкам.
• З горла лезе (размоўнае неадабральнае) — вельмі многа мець чаго-н.
• На ўсё горла (размоўнае) — з усёй сілы (спяваць, крычаць).
• Па горла (размоўнае) —
  1. глыбінёй у рост чалавека, да горла.
     • Вады ў рацэ па горла;
  2. пераноснае значэнне Надта многа.
     • Работы па горла.
     • Яды хапае, па горла.
• Стаяць калом у горле (размоўнае неадабральнае) — не даваць спакою, перашкаджаць.

|| прыметнік: гарлавы.