Verbum

вулканізацыя, ✂, ж.

Хімічная апрацоўка матэрыялаў для надання ім пругкасці, трываласці і інш. уласцівасцей.

|| прым. вулканізацыйны, ✂.

вульгарны, ✂.

1. Пошлы, непрыстойны, грубы.

   • В. выраз.

2. Спрошчаны да крайнасці, да скажэння сэнсу.

   • В. выклад вучэння.

|| наз. вульгарнасць, ✂.

вульгарызаваць, ✂; зак. і незак.

Падаць (падаваць) у груба спрошчаным, скажоным выглядзе.

• В. навуку.

|| наз. вульгарызацыя, ✂.

вульгарызатар, ✂, м.

Чалавек, які вульгарызуе што-н.

|| прым. вульгарызатарскі, ✂.

вульгарызм, ✂, м.

Грубае, вульгарнае (у 1 знач.) слова або выраз, ужыты ў літаратурнай мове.

вундэркінд, ✂, м.

Дзіця с надзвычайнымі здольнасцямі.

|| прым. вундэркіндаўскі, ✂.

вунь, часц.

1. указальная. Ужыв. для ўдакладнення месца ці месцазнаходжання каго-, чаго-н.

   • В. там, каля лесу.
   • А в., што гэта за дрэва?

2. вылучальная. Вылучае або падкрэслівае значэнне таго ці іншага слова ў сказе.

   • В. нядаўна мы іх бачылі тут.

3. узмацняльная. У спалучэнні з займеннікамі ўказвае на меру або ступень якасці чаго-н.

   • В. колькі ягад вы набралі.
   • В. якая глыбокая яма.

4. у знач. прысл. У тым месцы, не тут.

   • В. відаць вёска.

◊

• Вунь (яно) што або вунь (яно) як (разм.) — вокліч для выказу здзіўлення або ўсведамлення.

вупраж, ✂, ж.

1. Рыштунак для запрэжкі (у 1 знач.).

   • Конская в.

2. Счэпнае прыстасаванне ў вагонах (спец.).

|| прым. вупражны, ✂.

вуркатаць, ✂; незак. (разм.).

Утвараць аднастайныя пералівістыя гукі, глуха грукатаць.

• Вуркатаў гром.
• Машыны вуркочуць.

|| наз. вуркатанне, ✂.

вуркатлівы, ✂.

1. Які раскаціста гучыць, глуха грукоча.

   • В. гром.

2. Бурклівы.

   • Вуркатлівая старая.

|| наз. вуркатлівасць, ✂.