вуркатаць, ✂; незак. (разм.).

Утвараць аднастайныя пералівістыя гукі, глуха грукатаць.

  • Вуркатаў гром.
  • Машыны вуркочуць.

|| наз. вуркатанне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)