вуркатаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Утвараць аднастайныя пералівістыя гукі, глуха грукатаць.

  • Вуркатаў гром.
  • Машыны вуркочуць.

|| назоўнік: вуркатанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)