Verbum

бяздо́мак, ✂, м. (разм.).

Той, хто не мае свайго жылля і сям’і.

бяздо́мнік, ✂, м. (разм.).

Чалавек, які не мае дома; прытулку.

• Так і жыў бяздомнікам.

|| ж. бяздомніца, ✂.

бяздо́мны, ✂.

Які не мае жылля, прытулку.

|| наз. бяздомнасць, ✂.

бяздо́нны, ✂.

Які не мае дна, вельмі глыбокі.

• Бяздоннае возера.

◊

• Бяздонная бочка (разм.) —

  1. пра тое, што патрабуе вялікіх затрат і не акупляе сябе;
  2. чалавек, які можа многа выпіць спіртнога, не п’янеючы (неадабр.).

|| наз. бяздоннасць, ✂.

бяздро́тавы, ✂.

Які працуе без дротавых прыстасаванняў (для прыёму і перадачы гукаў, сігналаў).

• Бяздротавая сувязь.
• Б. тэлефон.

бязду́м’е, ✂, н.

Адсутнасць думак, засяроджанасці.

• Стан бяздум’я.

бязду́мны, ✂.

Які не задумваецца; не здольны на роздум; легкадумны.

• Б. чалавек.
• Б. ўчынак.
• Бяздумнае рашэнне.

|| наз. бяздзейнасць, ✂.

бязду́шны, ✂.

1. Пазбаўлены чуласці, сардэчнасці, чэрствы.

   • Б. чалавек.

2. Халодны, сухі.

   • Бяздушная ігра артыста.

|| наз. бяздушнасць, ✂.

бяззлу́чнікавы, ✂.

У граматыцы: звязаны ў сінтаксічнае цэлае без дапамогі злучнікаў.

• Складаны б. сказ.

бяззме́нны, ✂.

Пастаянны; які не мае замены.

• Б. старшыня.

|| наз. бяззменнасць, ✂.