бяздомнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае
Чалавек, які не мае дома; прытулку.
- Так і жыў бяздомнікам.
|| жаночы род: бяздомніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
бяздомнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае
Чалавек, які не мае дома; прытулку.
|| жаночы род: бяздомніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)