бяздо́мнік, ​✂, м. (разм.).

Чалавек, які не мае дома; прытулку.

  • Так і жыў бяздомнікам.

|| ж. бяздомніца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)