бяздомнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які не мае дома; прытулку.

  • Так і жыў бяздомнікам.

|| жаночы род: бяздомніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)